ပိေတာက္ပင္ေတြအစိမ္းေရာင္အုပ္အုပ္ေလးေတြၾကားကို
ကၽြန္မေရာက္စတုန္းက မွတ္မွတ္ရရ အေျခခံအထက္တန္း
ကာလေက်ာ္လြန္ကာစမွာေပါ့.........
သိပ္ၾကည္ႏူးခဲ႔ရတဲ႔ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရစအခ်ိန္ေလး
မွာ ကၽြန္မကိုပိေတာက္ပင္ေတာထဲေမာင္ေခၚသြားခဲ႔ဖူးတယ္....
“သိပ္ခ်စ္ပါတယ္”ဆိုတဲ႔စကားလံုးကိုရုိးရိုးရွင္းရွင္းေလးပဲေျပာခဲ႔တုန္းကပိေတာက္ပင္ေတြအားလံုး
ေရႊေရာင္အပြင့္ေလးေတြေဝဆာေနတုန္းကာလကပါ.......
ကၽြန္မအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရပါတယ္......အခ်စ္ဆိုတာကိုဘာမွန္းမသိေသးေပမယ့္ ၾကည္ႏူးခြင့္ကုိ
ေမာင္ကေပးစြမ္းခဲ႔တာေၾကာင့္ေပါ့.....သိပ္ေက်းဇူးတင္ခဲ႔ပါတယ္.......အပ်ိဳစင္ရဲ့ရင္ခုန္သံေတြ
အားလံုးကိုဒေရာေသာပါးပံုစံမက်ခံစားေစခဲ႔ေအာင္သိမ္းသြင္းခဲ႔တဲ႔ေမာင့္ခ်စ္စကား၊အမူအရာ
ေတြအားလံုးကို မ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီးခံစားလိုက္တာနဲ႔ လတ္ဆတ္ေနခဲ႔တာပါ......
အခုလည္းကၽြန္မ ပိေတာက္ပင္က ေရႊဝါေရာင္ပန္းရနံ႕ေတြကို ရွဴရႈိက္ေမာ္ၾကည့္ရင္း၊ အေဝးက
သႀကၤန္သီခ်င္းသံသဲ႔သဲ့နဲ႔ ေရပက္ခံကားေတြရဲ့ အေပ်ာ္သံစဥ္ေတြကိုနားစိုက္ေထာင္ရင္း ေမာင့္
ကိုသတိရေနမိပါတယ္.....
အပိုင္း(၁)
“ေဟ့....ေရေလာင္းခ်င္လို႔”
ေျပာသံနဲ႔အတူေအးစိမ့္စိမ့္ခံစားခ်က္က လူတကိုယ္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႕ခံစားလိုက္ရပါတယ္....ေခါင္းငံု႕
ထားမိတဲ႔အခ်ိန္တဒဂၤအတြင္းမွာ ပိေတာက္ရနံ႕စူးစူးေလးက ႏွာဝမွာသင္းတပ်႕ံခံစားလိုက္ရ
တာမို႔ ေခါင္းေမာ့လိုက္ေတာ့ အၿပံဳးမ်က္ႏွာတခု၊ လက္ထဲမွာပိေတာက္တစ္ခက္နဲ႔ ကၽြန္မကိုလွမ္း
စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတာမို႕ ကၽြန္မကလဲအျပန္အလွန္ႏႈတ္ခြန္းဆက္အၿပံဳးကိုဖလွယ္
ေပးလိုက္မိပါတယ္.......
သူလွမ္းေပးလာတဲ႔ ပိေတာက္တခက္ကိုလွမ္းယူးၿပီး လွည့္ထြက္ခဲ႔တယ္......သူကလဲခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔
စိုက္ၾကည့္ေနဆဲပဲ....တခဏအတြင္းမွာ ကၽြန္မေျခလွမ္းေတြရဲ့ေနာက္ပါးက ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း
တခုက လိုက္ပါလာပါတယ္......။
“ကိုယ္စကားတခြန္းေျပာပါရေစ” တဲ႔....
ေသခ်ာတာတခုကို ကၽြန္မခံစားလိုက္မိတယ္...ထို႕အတူ ကိုယ့္ရင္ကအံ့ၾသမင္သက္ေလာက္
ေအာင္ ဒီအေျခအေနနဲ႔ဒီစကားေတြကို စံုမက္လက္ခံေနခဲ႔ျပန္တယ္ေလ။
တိတ္တဆိတ္ရပ္တန္႔လိုက္မိတဲ႔ ကၽြန္မရဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔အတူ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက ပြင့္အန္က်လာတဲ႔
“သိပ္ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ႔စကားတစ္ခြန္းကလဲ အရုိင္းရင္ကိုအခုန္ျမန္ေစျပန္ပါတယ္....သူ႔ရင္ဖြင့္
စကားလံုးကသံုးခြန္းထဲရယ္......ေျပာၿပီးေတာ့လဲ ကၽြန္မဆီက တစံုတရာတံု႕ျပန္မႈကို မေတာင္း
ဆိုခဲ႔ျပန္ပါဘူး....
မတင္မက်ေဝဒနာတခုက ရင္ထဲေမႊ႕ေနျပန္တယ္........ေျခလွမ္းတစံုဟာ ကၽြန္မေက်ာျပင္
ေနာက္ပါးက ဆန္႔က်င္ဘက္ဦးတည္ရာတစ္ခုကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆုတ္ခြာသြားေတာ့ ကၽြန္မ
ေျခလွမ္းေတြကို ဆက္တိုက္လွမ္းျဖစ္ခဲ႔တယ္......ကၽြန္မဦးတည္ရာက ပိေတာက္ပင္အုပ္အုပ္
ေလးရွိေနတဲ႔ ေရပက္ခံမ႑ပ္တစ္ခုဆီကိုပါ.....အဲဒီမွာကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြေစာင့္ေနေလရဲ့.
ဒီေန႔ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မို႕ေမေလးကေရပက္ဖို႕ခပ္ေစာေစာေလးထြက္လာတာပါ.....။
သႀကၤန္ရဲ့အေပ်ာ္ကိုဒီေန႕ကေနာက္ဆုံးခံစားရမွာျဖစ္လို႔ ေရေစာေစာပက္ဖို႔ရည္ရြယ္ျပီး သူငယ္
ခ်င္းေတြနဲ႔မ႑ပ္မွာခ်ိန္းထားတာေလ....။
ေမေလးတို႕ ေမာ္လၿမိဳင္က ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာက်င္းပၿမဲျဖစ္တဲ႔ ရုိးဂိုးေစတီေတာ္ဘုရားပြဲ
မွာေရပက္ၾကတာထံုးစံပါပဲ.......ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔အထိေရပက္ၾကတာပါ။
“ေဟး ေမ....ေနာက္က်လွခ်ည့္လား....အလွျပင္ေနတယ္ထင္တယ္၊ အခုေတာ့လဲဒီပံုပါပဲ”
ဆိုတဲ႔ ေထာပနာျပဳ ႏႈတ္ဆက္စကားသံေတြက ဟိုမွသည္မွလြင့္ျပန္လာပါတယ္.......ကၽြန္မ
ရင္ေတြတည္ၿငိမ္မႈမရေသးတာကို မေပၚလြင္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း သူတို႔ေတြကိုႏႈတ္ဆက္
ျပံဳးေလးတုံ႕ျပန္ၿပံဳးျပလိုက္မိတယ္...ဘာစကားမွေတာ့ခြန္းတံု႕မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး....အဲေလာက္
ထိေတာ့ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ.......
ေရပိုက္ေလးကိုလွမ္းကိုင္ရင္း ေရပက္ခံကားေတြကို ေရပက္ျဖန္းေနမိတယ္......နဒီခြြြံ႔ေကၽြးတဲ႔
မုန္႕လံုးေရေပၚတလံုးကို ပါးစပ္ဟလက္ခံရင္း ေတးဂီတသံနဲ႔စည္းခ်က္ညီညီ ကိုယ္ေလးကိုလႈပ္
ရွားယိမ္းႏြဲ႕ရင္း ေစာနက တဒဂၤအျဖစ္ပ်က္ေလးက ရင္တြင္းတေနရာမွာသိုဝွက္ျပီးသားျဖစ္သြား
တယ္...
ေရကစားေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ.....တကိုယ္လံုးကို ေရခဲေရေအးေအးေတြ
နဲ႕ေလာင္းခ်လိုက္တဲ႔အျဖစ္ကို ခံစားလိုက္ရမွ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေတြ႕လိုက္ရသူက
သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ သူ ျဖစ္ေနတယ္။
အံ့ၾသဟန္ကေလးနဲ႕ မ်က္လံုးျပဴးျပီးၾကည့္ေနမိတာမို႕လားမသိ သူကဟားတိုက္ရယ္ရင္း စိုက္
ၾကည့္ေနျပန္တယ္......ခဏၾကာေတာ့ သူကပဲစျပီး
“ကိုယ့္နာမည္ မင္းေခတ္ေမာင္ ပါ၊ ပထမႏွစ္ Mechanical ကပါ..။ေမေလးခင္ ကေတာ့ သိမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ေမဂ်ာမတူခ်င္းဆိုေတာ့ေလ...။ကိုယ္က ဒီအရပ္ထဲမွာပဲေနတာ။ သိပ္ေတာ့မၾကာ
ေသးဘူး။ ဇာတိက ေရးကပါ။ အေဒၚဆီမွာေက်ာင္းတက္ဖို႔လာေနတာ။ ေမေလးကိုခ်စ္လို႔.....။
ကိုယ့္အခ်စ္ကိုစဥ္းစားေပးပါ။ ဒီေန႔ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ ေမေလးကိုေရေလာင္းခ်င္တာ
နဲ႔အိမ္ကထြက္လာတာ။ ေမေလးကေန႔တိုင္းဒီမ႑ပ္မွာေရပက္ေနတာေနာ္။ ကိုယ္ေစာင့္ၾကည့္
ေနတာအက်ေန႔ကတည္းက။ ေမေလးကိုယ့္ကိုေသခ်ာစဥ္းစားေပးပါေနာ္”
စကားေတြအဆက္မျပတ္ေျပာရင္း သူ႔ကိုယ္သူမိတ္ဆက္၊ ခံစားခ်က္ေတြအေပၚသူ႕ဆႏၵကို
ထုတ္ေဖာ္လိုက္တာ ဒီစကားေတြအားလံုးထဲသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးပါပဲ....သူ႕ရဲ့ပြင့္လင္းရဲတင္း
မႈကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္.....ေမေလးကေခါင္းေလးအသာညိတ္ျပလိုက္ေတာ့သူကအိုေကဆိုတဲ႔
ဟန္နဲ႔ ထြက္သြားေလရဲ့........။
ေမေလးတို႕က ေမာ္လၿမိဳင္ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းသူအသစ္ေပါ့.....ပထမႏွစ္ Electronics ေမဂ်ာ
နဲ႔တက္ေရာက္ေနသူ။ ေက်ာင္းေတြအပိတ္သႀကၤန္ရက္မွာ ေမေလးစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေပ်ာ္
ေနမိတာေလ။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ ဒုတိယႏွစ္ကိုေရာက္ေတာ့မွာ.....။မင္းေခတ္ေမာင္ဆိုတဲ႔သူ႕
ကိုသတိမထားမိေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ေက်ာင္းကားေတြတန္းစီေနတဲ႔ေနရာမွာ လၹက္ရည္
ဆိုင္မွာ ေက်ာင္းခန္းေတြမွာ မ်က္မွန္းတန္းမိခဲ႔တာမို႕ ေမေလးကသူစကားလိုက္ေျပာတာကို
လက္ခံခဲ႔မိတာလို႕ဆိုႏိုင္တယ္...ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ေက်ာင္းသားခ်င္းမို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕ဟာ ေမေလးရင္ကိုအမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ႔ျပီးကုန္လြန္ခဲ႔ပါတယ္..။
သူကေတာ့ေမေလးကို ဘာမွထပ္ၿပီးအေႏွာင့္အယွက္မေပးေတာ့ဘူး။ဒီလိုနဲ႔ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္
ခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေလးလဲသူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႕ကိုထပ္မေတြ႔ရေတာ့
ဘူး။
ေမေလးဆီတေန႔မွာစာတေစာင္ေရာက္လာတယ္.....။သူ႔ဆီကစာေပါ့.. ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကေသာကေမ်ာလက္ေရးနဲ႔စာတိုတုိကိုဖတ္ရတယ္။
No comments:
Post a Comment