" ရင္ဘတ္ထဲက ဘ၀ဆိုတဲ႔ေက်ာင္း "
ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္
ေနာက္ဆံုးေျခလွမ္း
ေနာက္ဆံုး စကားသံေတြနဲ႔
ေက်ာခိုင္းသြားတဲ႔
တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ရယ္...
မနက္ျဖန္ဆိုရင္
ဘ၀ ဆိုတဲ႔ေက်ာင္းကို
တက္လွမ္းရေတာ႔မယ္
ေပ်ာ္ရႊင္မွူေတြ အဆံုးသတ္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္၀ိုး၀ါးနဲ႔
ေန၀င္ခိ်န္ေတြကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမွာလဲ...
ဒါေပမယ္႔
မသိစိတ္ထဲက
စိုးထိတ္မွူကို လ်စ္လွ်ဴရွဴ
တိမ္ျပိဳတဲ႔ လမ္းကို
ေရႊအိုလမ္း အျဖစ္
ေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္...
လွပေပမယ္႔ မႏူးည႔ံလွတဲ႔
လမ္းေလးေတြ အတြက္
ဘ၀ဆိုတဲ႔ သက္ျပင္းေတြနဲ႔
အလွဆင္ ခြင္႔ျပဳပါ...
ကဗ်ာမဆန္ေပမဲ႔
အိပ္မက္ဆန္တဲ႕
ဘ၀ဆိုတဲ႔ ေက်ာင္းကိုတက္ရင္း
တို႔ရဲ႕ အမိေျမ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို
ခဏျဖစ္ျဖစ္
လြမ္းေမာ ၾကရေအာင္...
ကိုဇင္(IT)
ငါ့ညီ...ကိုဇင္ တယ္ဟုတ္ပါလား။
ReplyDeleteအႏုေလးေတြနဲ ့ကဗ်ာဆန္ေနတယ္ေပါ့ေလ။
ဆက္လုပ္.....ဆက္လုပ္။
I love it!
ReplyDeleteI also miss our school.
Life is a series of school.
We all have to study a lot of schools.
We've passed some schools.
We're justl studying some schools.
We still have to study some schools.
But we've never forgotten our school.
We're sure that we'll always miss our school.
ျဖဴစင္တဲ့အမိေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ.အခ်ိန္ေတြကိုတကယ့္ကိုျပန္လြမ္းမိတယ္။
ReplyDeleteတကယ္ဖတ္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္လဲဆက္ေရးပါအံုး။
ReplyDeleteSo good.
ReplyDelete