တန္ခူးအခါလြမ္းစရာ

ဟိုးခပ္ေဝးေဝးက မျမင္ရတဲ႔တေနရာမွာ

ရန႔ံေလးသင္းေနတယ္...

ခ်စ္ရတဲ႔ေျမ အမိျပည္ကိုလြမ္း

တမ္းတိုင္းတမိတာ အတာကူးတဲ႔တန္ခူး

လိုက္ဖက္ညီတဲ႔ပိေတာက္

သူေရာကိုယ္ေရာနမ္းခဲ႔ဖူးတယ္...



ခ်စ္သူခင္သူေလးစားသူေတြအားလံုး

အၿပံဳးေတြနဲ႔ေရခ်မ္း

တျဗန္းျဗန္းပက္ျဖန္းလဲ

အမုန္းမပါတဲ႔ရန္စကား

တခ်ိဳ႕မ်ားကေျပာၾကေသးတယ္...

ဒီအတာနဲ႔ထပ္တူ ပိေတာက္ပ်ိဳေတြေတာ့

ကခုန္ၾကအံုးမယ္ထင္ရဲ႕...

မေတြးျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္

အတိတ္ကိုေတာ့လြမ္းေနမိတယ္....

ေက်ာင္းနားကဘုရားပြဲ

ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ

အၿမဲအုတ္အုတ္သဲသဲႏႊဲၾကဆဲပဲမို႔

ဒို႔မ်ားလဲတေန႔ေန႔မွာ

ပိေတာက္ရနံ႕ကိုယ္စီခံစား

အတူတပဲြေလာက္ႏႊဲခ်င္ေသးတယ္

ေရာင္းရင္းတို႔ရယ္.......

အခ်စ္ကိုပိေတာက္နဲ႔ႏႈိင္း

ခိုင္းတတ္တဲ႔ဇာတ္ဆရာအလိုက်

ဒီတန္ခူးမွာ ငါဘယ္မွာလဲ နင္ေကာဘယ္မွာလဲ

ဒို႔ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးလဲ ပိေတာက္ရိပ္မွာ

ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႀကီးလား...

ဒါမွမဟုတ္

ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ

လူသံေတြကားသံေတြသႀကၤန္လက္က်န္ပံုရိပ္ေတြနဲ႔

ပဲ့တင္ထပ္သံေတြလႊမ္းေနမွာလား..

အေတြးမ်ားစြာက

ငါ့ရင္ကိုလႊမ္းမိုး

လြမ္းစိတ္ေတြပိုပို

မိုးညိဳသလိုစိတ္ေလးလဲညိဳတိုတိုမို႔

လြမ္းမိတယ္

ပိေတာက္ရယ္ ရိုးဂိုးရယ္ ဒိုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရယ္....

ငါ့အိပ္မက္ကာလတခုမွာ

တဒဂၤလွည့္လာတဲ႔အခါ

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကငါ့ကိုမ်ား

တံခါးဖြင့္ေပးပါ့မလားရယ္လို႔

ေတြးပူေနတယ္ေရာင္းရင္းတို႔ရယ္...

အလွည့္အေျပာင္းေတြၾကားမွာ

နင္တို႔ေကာ ငါတို႔ေကာ ဒို႕ေတြအားလံုးေကာ

တန္ခူးေႏြေနပူပူမွာ

ရင္ပူတမ္းတလြမ္းေမာမိမွာ

တခါတုန္းကပိေတာက္ကမ္းခဲ႔တဲ႔

လမ္းေလးကိုလား........

အီးစီနီနီ

၁၉၉၈-၂၀၀၅(အီလက္ထရြန္းနစ္နည္းပညာသင္တန္း)

တန္ခူးအမွတ္တရတမ္းခ်င္းျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္အားလြမ္းလိုက္ပါတယ္။