အဲဒီညက ျခိမ္းေသာမိုးမ်ိဴး ဒီတစ္သက္မွာကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမ်ွပင္ မေတြ ့ဖူးပါ။ ဒီေဒသကို အမွန္တစ္ကယ္စြန္ ့ခြာေတာ့မည္ဆိုမွ ရင္မွာဆို ့နင့္ေႀကကြဲ လာသည္။ ျငင္းဆန္မရေသာ ဖိအားတစ္စံုတစ္ရာေႀကာင့္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ အခြံခၽြပ္ထားေသာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္သာ ျဖစ္သည္။
(၁) ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်ိဳးရိုးဗီဇ
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက အေမမႀကာခဏေျပာဖူးသည္။
“ အေမတို ့မ်ိဴးရိုးဟာသာမန္မဟုတ္ဘူး။ အခု လူလို ့ေခၚတဲ့ သတၱာဝါေတြဟာ အေမတို ့ဆီကဆင္းသက္တာ။ အေမတို ့ဟာ ေမ်ာက္မ်ိဴးစိတ္ထဲမွာ အျမင့္ဆံုး အျမတ္ဆံုး။ ဒါကို ဂုဏ္ယူတတ္ရမယ္သား"
အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိပ္နားမလည္ပါ။ တန္ဖိုးတစ္ခုကို ဘာေပတံနဲ ့ တိုင္းတာသလဲ။ ထာဝရအမွန္ အမွားဆိုတာေရာ တကယ္ရွိသလား။ ကိုယ့္မ်ိဳးရိုးကို ဂုဏ္ယူတတ္ဖို ့ တျခားသူကိုထိခိုက္စရာလိုသလား။
တကယ္တမ္းေတာ့ အေဖကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္ေနတာ ႀကာျပီ။ ေျပာရရင္ အေဖက ဒီေဒသမွာ အကုန္လံုး ေလးစားခင္မင္ အားကိုးမႈကို ရထားသူ။ မ်က္ႏွာႀကီးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ (အေဖ့စကားအရ) ေစာက္တလြဲေကာင္ မ်ိဳးရုိး သိကၡာခ်တဲ့ေကာင္ မ်ိဳးမစစ္ေကာင္ စသည္ျဖစ္ နာမည္မ်ိဳးစံု ေခၚေဝၚသမုတ္ ခံရေလ့ရွိသည္။ (သူ ့လိုျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အေဖရဲ ့ေစတနာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ ခံစားရ ပါတယ္)
(၂) ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ျပင္ပေလာက
ကၽြန္ေတာ္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ စူးစမ္းခ်င္ေသာစိတ္က အေတာမသတ္ႏိုင္ေသး။ ရြယ္တူေတြက ေမ်ာက္တို ့တတ္အံ့ေသာကိုယ္ခံပညာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းဆိုင္ရာအတတ္ပညာမ်ား သင္ယူေလ့လာ တတ္ေျမာက္ဖို ့ အသီးသီးႀကိဳးစားေနႀကခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာစူးစမ္းမႈေတြလုပ္၊တျခားမ်ိဴးမတူတဲ့သတၱဝါေတြဆီသြားျပီးသူတုိ ့ရဲ ့ဓေလ့ထံုးစံေတြေလ့လာ၊ ဒီလိုနဲ ့ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာသာစကားမ်ိဳးစံုတတ္ကၽြမ္းလာသည္။
မ်ိဳးရိုးမတူတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ ့မွတ္ခ်က္ေတြ အယူအဆေတြ နားေထာင္ရင္းနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ေမ်ာက္မ်ိဳးရိုးေတြ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကပ္သီးကပ္သပ္ ဂုဏ္ယူေနႀကတာကို နားလည္လာသည္။ အင္းအား ပါဝါ ေတြ ႀကီးလာေအာင္ ႀကိဳးစားျပီး ကိုယ့္ထက္အားနည္းတ့ဲ သူေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးအႏိုင္ယူခ်င္ေနတာေတြ နားလည္လာသည္။
သူတို ့ကေတာ့ ကိုယ့္မ်ိဳးရိုးကို ကာကြယ္ျခင္းလို ့နာမည္တပ္ထားႀကသည္။ မ်ိဳးရိုးဝါဒေတြ ေန ့တိုင္း သင္ႀကားျပီးေတာ့ ပံုစံသြင္းထားႀကသည္။
သို ့ႏွင့္ ေျပာဆိုဆံုးမ၍ မရေသာ ကၽြန္ေတာ့ကို တစ္ေန ့အေဖက ေခၚျပီး
"မင္းးဒီေဒသမွာ ေနခ်င္ရင္ ငါတို ့ေျပာတာလုိက္နာ ဒါမွမဟုတ္ ဒီကထြက္သြား” လို ့တစ္ခြန္းတည္း ေျပာေလသည္။
(၃) ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကတၱီပါလမ္းခြဲ
ဒီေျမမွာႀကီး ဒီေလကို ရွဴရွိက္ျပီး အသက္ရွင္သန္လာခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ့ရဲ ့ေသြးကေတာ့ ဒီမ်ိဴးရုိးစစ္စစ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မတူညီတာေတြ ဝတ္ဆင္ခ်င္ခဲ့သူ မတူညီမွုေတြကို အလွတရားတစ္ခုအျဖစ္ ေပါင္းစပ္ခ်င္ခဲ့သူ တစ္ဦးသာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္က စြန္ ့ခြာသြားခဲ့တာလား ကၽြန္ေတာ့ကို စြန္ ့ခြာသြားခဲ့တာလား မေသခ်ာေပမယ့္ ဒီေဒသကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ စြဲျမဲစြာ က်န္ရစ္ေနဆဲပါ။ တစ္ေန ့ဒီေျမနဲ ့ဒီေလကို ျပန္လည္ ရႈရိႈက္ခြင့္ ရလိမ့္မည္ဟု ယံုႀကည္ထားပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ အခြံခၽြပ္ထာားေသာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္သာ ျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment